| Samodyscyplina wewnętrzna pozwala człowiekowi robić coś co wcześniej wydawało się nam niemożliwe. Przykładów samodyscypliny wewnętrznej, która czyni z człowieka wojownika jest np.: poranne wstawanie o wyznaczonej porze bez względu na okoliczności, cykliczne wykonywanie konkretnych czynności czy też trzymanie się raz narzuconej diety. Oczywiście przykładów takiej jest więcej. Walka z samym sobą jest najtrudniejszą bitwą jaką każdego dnia toczy człowiek. Pokonując siebie wygrywamy stabilność emocjonalną, która ułatwia codziennie funkcjonowanie. W drodze do celu nie raz człowiek zaczyna wątpić w swój plan i rezygnuje. Załamuje się jeśli coś nie idzie tak jak powinno mimo, że bardzo się stara. Przykładem mocnej samodyscypliny wewnętrznej są sportowcy, którzy na co dzień muszą stosować się do odpowiednich diet oraz planów treningowych. Najwyższe trofeum jakim jest złoty medal olimpijski zdobywają nieliczni, a mimo to zawodowo sport uprawia wiele osób na całym świecie. Wielu sportowców regularnie odwiedza psychologów, którzy pomagają im w budowaniu silnej samodyscypliny, która nie pozwala im zwątpić w swój cel nawet po ciężkiej porażce. Brak samodyscypliny człowieka powoduje pewnego rodzaju niestabilność emocjonalną, która wynika z braku konsekwencji w działaniach. W sytuacjach stresowych bardzo często człowiek myśli nieracjonalnie, a podjęte decyzje są efektem chwili, a nie przemyślaną decyzją. Przykładem takiej sytuacji może być ostra dyskusja z pracodawcą, który krzyczy i używa niemiłych słów. Po takich rozmowach wiele osób decyduje się na złożenie wymówienia. Pracownik w takiej sytuacji nie widzi swojej winy, ponieważ uważa, że pracodawca za dużo wymaga, a nie powinien. Samodyscyplina to cecha silnych ludzi, którzy jak taran idą do celu bez względu na trudności jakie napotykają.
Brak samodyscypliny wewnętrznej widać u młodych żołnierzy, którzy zostali wcieleni do zasadniczej służby wojskowej. Od początku swojej służby negują zasady panujące w wojsku co okazują swoją niesubordynacją. Samodyscyplina wewnętrzna pozwala dostosowywać się do nowego otoczenia w szybki sposób. Problemy adaptacyjne związane są przede wszystkim z brakiem umiejętność podporządkowania się i wykonywania poleceń bez sprzeciwów. Brak samodyscypliny wewnętrznej zauważalny jest u młodych ludzi, którzy rozpoczynają swoją karierę zawodową i nie są w stanie dostosować się do panujących warunków w firmie. W wielu firmach przerwa obiadowa jest ściśle określona i trwa od 30 min do godziny. Dość popularnym zjawiskiem jest bunt pracownika w momencie kiedy pracodawca mocniej zwróci uwagę pracownikowi, że nie skupia się na pracy a na innych czynnościach. Podporządkowanie się przełożonemu to w dzisiejszych czasach problem wielu młodych ludzi. To pracownik uważa, że może dyktować warunki pracodawcy, a nie odwrotnie. Tak samo dzieje się w wielu dziedzinach życia w których uczestnicy człowiek. Brak samodyscypliny wewnętrznej powoduje, że jednostka próbuje stawiać się wyżej powszechnie panujących zasad w społeczeństwie. Brak samodyscypliny wewnętrznej wynika także z przekonania, że nikt nie można nam nic kazać i to czy coś zrobimy czy też nie zależy tylko od nas samych. Wychowanie jakie wynosimy z domu czasami uniemożliwia nam dostosowanie do otaczającego nas świata w obiektywny sposób. Jeśli człowiek uwierzy, że może wszystko lecz za tymi słowami nie kryje się samodyscyplina, ciągłe samokształcenie, otwartość i wytrwałość to osiągnięcie zakładanego efektu może być niemożliwe. |